Een doordeweekse dag, ik zit op een zonnig terras in alle rust naar de Middellandse zee te luisteren, omringd door relatief veel Engelse, Duitse en Nederlandse gepensioneerden. Iedereen geniet. Op zijn of haar manier. Met een biertje, een kop koffie, een hapje, in gezelschap of alleen. Terwijl ik naar de zee luister en om mij heen kijk, vraag ik mij af: wat is hun verhaal? Welke innerlijke reis hebben zij gemaakt? Welke wind heeft hen naar Zuid-Spanje geblazen? Ongeacht de generatiekloof en ongeacht we vreemden van elkaar zijn, voel ik mij verbonden met hen. Sommige mensen op het terras stralen een bepaalde energie uit die verklapt dat zij een bijzonder interessant verhaal te vertellen hebben.
Dé innerlijke reis, een universele wetmatigheid
Een universele wetmatigheid is dat je een innerlijke reis beleeft. Precies zoals de cellen in je lichaam zich elke dag vernieuwen, zo ben jij vandaag niet exact dezelfde persoon die je gisteren was. Je hebt ervaringen opgedaan; jouw gedachten en gevoelens, acties, reacties en interacties hebben een stempel op je innerlijk gedrukt. Je reist dus continu van de persoon die je was naar de persoon die je bent. Er vindt continu beweging plaats. Een levensgeschenk! Want ieder moment krijg je de kans opnieuw aanwezig te zijn, de persoon die je bent opnieuw te omarmen. Ongeacht hoe je je voelt, wat je denkt en wat je doet.
De innerlijke reis maak je echter niet altijd even bewust mee. Je bent vaak zo druk, je aandacht gericht op de buitenwereld, op de ander, dat innerlijke veranderingen langs je heengaan. Totdat je wordt teruggeworpen op jezelf en het leven je uitnodigt om bewust te reizen. Hoe ziet zo'n uitnodiging eruit?
Klop, klop, wie is daar?
Over het algemeen begin je bewust aan je innerlijke reis wanneer je je realiseert dat je niet zo gelukkig bent. Het leven voelt zwaar aan, er hangt een schaduw boven alles wat je voelt, denkt en ziet. De zon voelt zo ver weg.
Soms kan je de gevoelens herleiden tot een gebeurtenis of situatie: het verlies van een dierbare, een nare jeugd of een stressvolle baan kunnen je uitdagen te kijken wat er van binnen gebeurt. Maar niet altijd hoeft er direct een aanleiding te zijn.
Je kunt in theorie alles hebben waar je naar verlangt: werk, een leuke relatie, gezonde kinderen en een mooie huis én je toch leeg voelen van binnen. Dat maakt het lastig je vinger te leggen op waar jouw sombere gevoelens vandaan komen. Je hebt toch geen reden om ongelukkig te zijn? In zo'n situatie klopt het leven op je deur en vraagt je om je aandacht naar binnen te keren.
Het moment dat ik het geklop hoorde
Ik was begin twintig toen het leven luid en duidelijk op mijn deur klopte. Ik was ongelukkig, maar in eerste instantie (h)erkende ik het gevoel niet. Ik was gewend geraakt aan het ongemakkelijke gevoel: aan de leegte die ik voelde, aan de donkerte en innerlijke pijn. Mijn sombere gemoedstoestand toonde zich onder andere in chagrijnigheid, het afsnauwen van anderen en in geestelijke en lichamelijke vermoeidheid.
Ik (h)erkende mijn somberheid niet omdat ik geen duidelijke reden had om ongelukkig te zijn. Ik heb een goede jeugd gehad. Ik studeerde, had werk en veel vrienden. Op papier had ik het goed voor elkaar. In de praktijk voelde ik mij verloren.
Gelukkig werd ik op een dag wakker met zo'n zwaar en leeg gevoel in mijn lijf, dat de somberheid zowat uit mijn poriën stroomde. Een flinke huilbui bracht wat verlichting, daarna deed ik de tv aan om aan mijn nare gevoelens te ontsnappen. Maar het leven wilde mij met de neus op de feiten drukken. Er was `toevallig´een programma op de tv over depressie. Ik herkende een aantal kenmerken en leerde dat ik enorm ongelukkig was. Tegenwoordig noem ik het levenspijn.
Die bewuste dag keek ik mijn levenspijn in de ogen en besloot dat dit mijn dieptepunt zou zijn. Dit was hét moment dat ik bewust aan mijn innerlijk reis begon en mijn zoektocht naar duurzaam levensgeluk startte. Het was een hobbelige weg met pieken en dalen. Ik heb onderweg regelmatig hulp gezocht. De Dharma gevonden. En veel tranen gelaten, zowel van blijdschap als verdriet. Het was een reis die ik voor geen goud had willen missen. Mijn reis heeft mij hier naar het zuiden van Spanje gebracht.
Het innerlijk bepaalt
Het innerlijk bepaalt hoe je het leven vormgeeft. De keuzes die je maakt of niet durft te maken. Toen ik aandachtig naar binnen keek - keer op keer op keer - zag ik rust in een natuurrijke omgeving.
Zo zit ik op een doordeweekse dag op een zonnig terras in Spanje en drink ik een kop groene thee, terwijl ik luister naar de Middellandse zee. Ik voel mij verbonden: met mezelf, met het leven, met de mensen op het terras. Sinds ik bewust door het leven reis, voel ik automatisch een connectie met anderen, ongeacht of ik ze spreek, ongeacht hun leeftijd, ongeacht hoe ze eruit zien, en of ik ze aardig vind of niet. Ik weet dat we allemaal een weg bewandelen. Soms wandelen we samen, soms mijlenver uit elkaar. Maar we zijn allemaal reizigers op aarde. Dat bindt ons.
Wat is jouw verhaal? Beleef jij jouw innerlijke reis bewust? En wat gebeurt er op dit moment bij jou van binnen?
Over Eunice Frijde
Ik ben spiritual-storyteller, ghostwriter en tekstschrijver, maar boven alles levenskunstenaar en mind trainer.
Wil je verder praten over het onderwerp dat ik in deze blog bespreek? Of heb je een andere levensvraag? Eén van mijn levensmotto´s is dat niemand zich alleen hoeft te voelen in zijn persoonlijke en spirituele ontwikkeling. Ook jij niet! Daarom sta ik naast je als spiritual-buddy. Heb je behoefte aan een spiritual-buddy? Je leest hier wat ik voor jou kan betekenen. Voel je vrij contact op te nemen.
Mis geen enkele spiritual-storytelling blog! Meld je aan en ontvang een melding in je mailbox als ik een nieuwe blog heb geplaatst.